از طریق نظم یا همان قانونمندی اجتماعی است که ما می توانیم کنش های دیگران را پیش بینی کنیم و با آنها همکاری داشته باشیم.
مثال
دانش آموزان می دانند که مدیر یا معلمان در مدرسه در چه شرایطی آنها را تشویق و در چه موقعیتی آنها را توبیخ می کنند. دلیل این پیش بینی این است که دانش آموزان از قوانین و قواعد مدرسه آگاهند و بواسطه این آگاهی می توانند کنش مدیر یا معلمان را پیش بینی کنند.
ما ازطریق نظم اجتماعی قاعده مندی اجتماعی؛می دانیم که چه توقعات و انتظاراتی می توانیم از دیگران داشته باشید و دیگران هم می دانند که چه توقعاتی می توانند از ما داشته باشند.
مثال
ما بر اساس سنت های اجتماعی می دانیم که چه توقعاتی می توانیم از همسایه مان داشته باشیم. یا چه توقعاتی از فامیل ها و دوستانمان داشته باشیم. آنها هم مانند ما بر اساس همین نظم اجتماعی قاعده/مندی اجتماعی می دانند که چه توقعات و انتطارات متقابلی می توانند داشته باشند.
ما معمولا به وجود این نوع نظم ها دقت نمی کنیم .....اگر شما بعنوان یک فرد بی طرف خانواده خودرا بررسی کنید. به وجود این نظم ها پی خواهید برد.
افراد در زندگی روزمره غالباً بنا به نیازهای عملی خود و از دید خود به موقعیت های اجتماعی می نگرند و دانش و آگاهی ساده و راحتی از آن موقعیت ها می سازند، بر اساس این آگاهی و دانش عمل می کنند و با تکرار عمل، به آن عادت می کنند و نهایتاً به صورت دانش عملی و ابزاری در دانش عمومی خود ذخیره می سازند. اما جامعه شناسان؛ تالش دارند تا با هنر و مهارت آشنازدایی؛ از چشم انداز فردی غریبه به موقعیت های اجتماعی نگاه کنند ( نه اینکه از دیدگاه خود و یا بر اساس نیاز خود به آن موقعیت ها بنگرند.
دانش عملی و ابزاری؛ دانشی است ساده و راحت که افراد بنا به نیازهای عملی خود و از دید خود؛ دربارۀ پدیده ها و موقعیت ها می سازند/دانش علمی؛ دانشی است عمیق که محققان به گونه ای بی طرفانه دربارۀ ابعاد و پیچیدگی های پدیده ها و موقعیت ها بدست می آورند.
تهیه کننده: محمود کرمی